Read this article in English
- Politiek
- Tweede Kamerverkiezingen 2023
Voor de Tweede Kamerverkiezingen staat masterstudent Mikal Tseggai als kandidaat nummer 20 op de lijst van GroenLinks-PvdA. Ze wil zich inzetten voor gelijke kansen voor iedereen. “Je moet niet afhankelijk zijn van geluk hebben.”
- Feba Sukmana
leestijd 3 minuten
Het zijn drukke dagen voor Mikal Tseggai, masterstudent Development Studies aan het International Institute of Social Studies. Haar scriptie moet ze binnen een week inleveren. Daarnaast gaat haar werk door als vicefractievoorzitter van de Partij van de Arbeid (PvdA) in de gemeenteraad van Den Haag. Campagne voeren voor de landelijke verkiezingen komt er nog bovenop. “Mijn sociale leven staat nu op een laag pitje”, lacht ze. “Maar hopelijk tijdelijk, want ik ben wel toe aan een gezellig avondje met vrienden.”
Politiekbewust
Van kleins af aan wist 28-jarige Tseggai al dat ze politicus wilde worden. Althans, dat zei ze zestien jaar geleden in een tv-programma. “Ik kan me niet meer herinneren waarom ik dat zei”, lacht ze. “Maar bij ons thuis was politiek een dagelijks onderwerp.” Haar ouders waren gevlucht uit Eritrea voor de oorlog. “Waarschijnlijk zijn ze daardoor politiek bewust”, zegt ze.
Met actief meedoen aan de politiek is ze vroeg begonnen. “Toen ik zestien was had een leraar geregeld dat ik en een klasgenoot mee konden lopen met een Kamerlid van de VVD. Na twee dagen dacht ik: ik vind politiek echt superleuk, maar de VVD? Never nooit niet!”, lacht ze. Na wat onderzoek viel haar keuze op PvdA en op haar tweeëntwintigste begon ze als gemeenteraadslid in Den Haag.
Geluk hebben
Kansengelijkheid is wat haar drijft, zowel in de gemeenteraad als straks in de Tweede Kamer. “Mijn ouders zeggen altijd: als je maar hard werkt dan kan je alles bereiken. Maar in Nederland klopt dat niet”, zegt ze.
Tseggai geeft zichzelf als voorbeeld. Ze is geboren en opgegroeid in een achterstandswijk in Haarlem in een gezin met een migratieachtergrond. Toch heeft ze de typische ellende van een veel te laag schooladvies niet meegemaakt. “Ik had geluk dat mijn leraar uit groep 8 heel onbevooroordeeld was”, vertelt ze.
Ook een geluk: “We hadden het thuis niet breed, maar een buurman is toevallig een wiskundeleraar, en die gaf mij gratis een bijles. Daarom heb ik het eindexamen met goede cijfers behaald.”
Dat geluk is volgens haar precies het probleem in Nederland. “Eigenlijk moet je niet afhankelijk zijn van geluk hebben. Dat je toevallig bij een leuke leraar in de klas zit die een goed schooladvies geeft. Of dat je ouders toevallig heel rijk zijn, dat ze jou kunnen helpen een huis te kopen”, licht ze toe. “Het zou fijn zijn als onze samenleving iets minder ingericht zou zijn op mazzel, maar dat we een systeem hebben dat iedereen een betaalbaar huis kan vinden en dat elk kind een eerlijke kans krijgt, ongeacht het inkomen van je ouders of wat je afkomst is. Dat is iets wat ik probeer te bereiken in de politiek.”
Andere koek
Ze beseft zich dat de Tweede Kamer andere koek zal zijn dan de gemeenteraad. “Als gemeenteraadslid zit je dicht bij de mensen. Je kan op lokaal niveau dingen regelen, zoals vergunningen voor betaalbare woningen. Ik heb bijvoorbeeld Zwarte Piet afgeschaft bij stadsactiviteiten en gratis huiswerkbegeleiding geregeld voor 250 kinderen. Maar ik zie dat het landelijke systeem niet goed werkt en daar wil ik graag wat aan doen.”
‘Ga de politiek in’
Ze roept jongeren op om actief mee te doen in de politiek. “Sommige jongeren zeggen: ik ben niet geïnteresseerd in politiek en wil me daar niet mee bemoeien. Maar politiek bemoeit zich wel met jou”, vervolgt ze. “Veel problematiek die nu speelt, zoals de woningmarkt, klimaatcrisis en hoge prijzen, zijn dingen die jongeren hard raken. Dus je moet je er zeker mee bemoeien om ervoor te zorgen dat je belang op de politieke agenda komt.”
Denkt ze dat ze de samenleving kan veranderen vanuit de politiek? “Ja, zeker! Je moet wel goed kunnen samenwerken en onderhandelen”, zegt ze. “En geduld hebben.” Wat ze ook heeft geleerd is compromissen sluiten, zegt ze. “Niet altijd leuk, maar als je moet kiezen tussen of je je doel voor 50 procent kan bereiken door een compromis te sluiten, of nul procent zonder compromis, dan is 50 procent wel beter.”
